ne l rastro de ls páixaros arribeinhos - 06

purpáran ls páixaros sou bolo
spurméntan las alas
alísan las prumas i ban se
un die al çponer de l sol apuis
ua redadeira buolta a lhabar ls uolhos

nun se drúmen essa nuite
i síguen que ye siempre
la bida que persíguen

cumo quedar sentado até apodrecéren
las risas ciegos de nubrina ls mirares?

cuntinórun las manhanas a chubir
l berde l sol ls adiuses cun aceinhos lebes
a las caleijas por adonde s'afrísgan
las abenidas de manhana

speras l bolber de ls páixaros
mas nun quieres saber de ls bruídos
cun que se faç l silenço i sigues

las scuolas de risas todas chenas
que l mais de ls alunos solo sácan negatibas
mas nun será desta que deixarás
de fazer ls trabalhos de casa

miras ls libros muortos ne l stante
nun fúrun açagadas las palabras
siempre al modo pa rucecitar
sue bida de sfergantes eisséncia
de relámpados todas se quéiman
i anteiras subrebíben presas
siempre de silenços i d'ouséncias