domingo, 12 de fevereiro de 2012

Ls doze (01)


[Eiqui s'ampeça la traduçon de l poema 'Ls Doze', de l poeta russo Aleksandr Blok [1880-1921], poema que ye por muitos cunsidrado ua de las obras primas de la poesie de l seclo XX]


01.

Nuite negra.
Branca niebe.
Aire, aire!
Nien un solo home s'aguanta de pies.
Aire, aire
por este mundo de Dius!

L aire faç boltiar
la branca niebe.
Hai cúscaro ambaixo la niebe lhebe.
Slúbios, pesados,
arrebálan ls passos
na rue... Á, cuitado!

Antre dues casas
stendírun ua cuorda.
I na cuorda un cartaç:
«Todo l poder a l'Assemblé Custituinte!»
Ua bielha chora,
nun antende l que quier dezir
aquel cartaç.
I porquei un cartaç tan grande?
Quantos miotes se podien fazer pa la garotada
que ten ls pies ancarambinados...
La bielha, cumo ua pita
scamujida, atrabessa un monte de niebe.
«Á, birge Santíssema,
estes bolchebistas bótan mos pa la foia!»

Aire que corta!
Nun aguantas l friu!
I un burgués nua squina
sconde bien l nariç.

Mas quien ye este? De pelo lhargo
i diç an boç baixa:
«Traidores!
Y la fin de la Rússia!»
Ye talbeç un scritor
ou un ourador...

I ende bai un home de saias,
sconde se atrás de l monte de niebe...
Porque stás hoije triste,
camarada cura?

Lhembras cumo datrás
andabas de peito salido
i la cruç te fazie relhuzir
la barriga als uolhos de l pobo?

Ua dama bestida de astracan
buolbe se para outra:
«I cumo tenemos chorado...»
Nesto arrebala
i - pumba! - cai se sparbada!

Ai, ai!
Bamos a ajudá la!

L aire stá cuntento,
cuntento i cruel.
Faç sbolaixar las roupas
de ls caminantes,
rasga, aperta i faç bulhir
l grande cartaç:
«Todo l poder a l'Assemblé Custituinte!»...
I trai mos estas palabras:

«...Fazimos ua runion...
...naqueilha casa...
...çcutimos...
i resolbimos:
Ir pa l quarto dieç rublos,
drumida binte i cinco...
... nun puode ser por menos...
Anda dende...»

Stá a quedar cun de nuite.
Queda la rue sien naide.
Solo quedou un pedinte
drobado
i l aire silba...

Ei, probe home!
Anda,
abraça-me...

Quiero pan!
I apuis l quei?
Fuora!

L cielo stá scuro.
Rábia, ua triste rábia
ferbe ne ls peitos...
Rábia negra, rábia santa...

Camarada! Queda
de uolhos bien abiertos!

Aleksandr Blok, zde la traduçon pertuesa feita zde l russo por Manuel de Seabra [Poetas Russos, Relógio d'Água, 1995]





Sem comentários: