terça-feira, 27 de maio de 2008

A la squina de l lhume


Nobembre. Solo! Dius, que anseportable Mundo!
Naide, nin germo... Ls outros que fazeran?
Senhor! la Bida nun ye un brebe segundo:
Que lhargas horas estas horas! Que prefundo
Spleen l destas nuites que nun acabaran!


Tanto friu. (De ber m’ancarambina, la cama...)
Que friu! Ei, Joseph! Bota mais carbon!
I quando todo se apagar na d’ouro chama,
You botarei (para que sirbe? yá nun ama)
A las cinzas albas, miu probe coraçon!


Na rue l Aire cumo un gato mia to l die...
Á pescadores, stá tan brabo l Mar!
Cuidado... Bolinai! Deixai cuordas! Abemarie!
Chena de Grácia...Hourror! Muortos! I l’auga tan frie!...
Que triste ber ls Muortos a nadar!...


Spleen! Que hei-de fazer? Drumir, nun tengo suonho,
Lhieba-me la chicha l Delor, zgasta-me l prefil.
Nada hai pior que este sonhámbelo abandono!
Á mius Castielhos an Spanha! Á miu outonho
D’Alma! Ah miu caier-de-fuolhas, an Abril!


La Bida! Hourror! Á bós que dais l último suspiro!
Que felizes, stais-bos quaijeque a ir!
Á muorte, you quiero antrar para l tou Retiro!...
Oubo bater. Quien ye? Naide: un rato ... l Aire ...
Cuitado! ye l Georges, tísico a tussir ...


Més de Nobembre! Més de ls tísicos! Sudando
Quantos a esta hora, se truocen a morrer!
Bei-se ls Padres las manos, cuntentos, sfergando...
Més an que la cera dá mais i la framácia, i quando
Ls carpinteiros ténen mais obra a fazer...


Oubo un silbote. L camboio bai-se ... Anganchar-te
Quien me dira l bagon de ls suonhos mius!
Alhá passa, al loinge. Adius! Quejira acumpanhar-te...
- Buona biaije! Feliç quien se bai, quien parte!
Cuitadico de quien queda... Adius! Adius!


Que eilusion, biajar! Todo l Planeta ye zero.
An to l lhado ye malo l Home i buono l Cielo.
- Américas! Japon! Índias! Calbairo!... Quiero
Ir-me a l’Ilha a rezar na foia d’Antero
I a Águeda a buer auga de l Botaréu...


Bi l’Ilha Rúcia, l Mar! Pisei tierras de Spanha,
Tierras ralas, Niebes, Arenales;
Cantando, al lhunar, bagamundei pul’Almanha,
Armei an Fráncia mie tienda de campanha...
I anfado, anfado, anfado i nada mais!


Que hei-de fazer! Calhai essas cantigas eimundas,
Cerbejaries de l Quartier! Rezai, rezai!
Paisaige, adonde stás? Á lhunar, augas fondas!
Á choupos, a la tardica, altibos, mas quercundas,
Tal cumo suonhos i eideias sin sentido, ai!


Nun m’atermenta mais l Delor. Sou feliç. Tengo fé
An Dius, nua Outra-Bida, para alhá de l Aire.
Bendi mius lhibros, miu Filósofo queimei-lo até.
Agora, traio ua medalhica al peito
Cun quien falo, a las nuites, al deitar.


(I chuobe, ai...) Miu Dius! Que anseportable Mundo!
Nin germo! (L aire geme...) Ls outros que fazeran?
Senhor! la Bida nun ye un brebe segundo;
Que lhargas horas estas horas! Que perfundo
Spleen mortal l destas nuites que nun acabaran!


António Nobre,
Traduçon de Fracisco Niebro




[an pertués:

Ao canto do lume


Novembro. Só! Meu Deus, que insuportável Mundo!
Ninguém, viv’alma... O que farão os mais?
Senhor! a Vida não é um rápido segundo:
Que longas horas estas horas! Que profundo
Spleen o destas noites imortais!


Faz tanto frio. (Só de a ver me gela, a cama...)
Que frio! Olá, Joseph! Deita mais carvão!
E quando todo se extinguir na áurea chama,
Eu deitarei (para que serve? já não ama)
Às cinzas brancas, o meu pobre coração!


Lá fora o Vento como um gato bufa e mia...
Ó pescadores, vai tão bravo o Mar!
Cautela... Orçai! Largai a escota! Ave-Maria!
Cheia de Graça...Horror! Mortos! E a água tão fria!...
Que triste ver os Mortos a nadar!


Spleen! Que hei-de eu fazer? Dormir, não tenho sono,
Leva-me a carne a Dor, desgasta-me o perfil.
Nada há pior que este sonâmbulo abandono!
Ó meus Castelos-em-Espanha! Ó meu outono
D’Alma! Ó meu cair-de-folhas, em Abril!


A Vida! Horror! Ó vós que estais no último alento!
Que felizes, sois prestes a partir!
Ó morte, quero entrar no teu Recolhimento!...
Oiço bater. Quem é? Ninguém: um rato... o Vento...
Coitado! é o Georges, tísico a tossir ...


Mês de Novembro! Mês dos tísicos! Suando
Quantos a esta hora, não se estorcem a morrer!
Vê-se os Padres as mãos, contentes, esfregando...
Mês em que a cera dá mais e a botica, e quando
Os carpinteiros têm mais obra pra fazer...


Oiço um apito. O trem que se vai... Engatar-te
Quem me dera o vagão dos sonhos meus!
Lá passa, ao longe. Adeus! Quisera acompanhar-te...
- Boa viagem! Feliz de quem vai, de quem parte!
Coitado de quem fica... Adeus! Adeus!


Que ilusão, viajar! Todo o Planeta é zero.
Por toda a parte é mau o Homem e bom o Céu.
- Américas! Japão! Índias! Calvário! ... Quero
Mas é ir à Ilha orar sobre a cova do Antero
E a Águeda beber água do Botaréu...


Vi a Ilha Loira, o Mar! Pisei terras de Espanha,
Países raros, Neves, Areais;
Cantando, ao luar, errei nas ruas da Alemanha,
Armei na França minha tenda de campanha...
E tédio, tédio, tédio e nada mais!


Que hei-de eu fazer! Calai essas canções imundas,
Cervejarias do Quartier! Rezai, rezai!
Paisagem, onde estás? Ó luar, águas profundas!
Ó choupos, à tardinha, altivos, mas corcundas,
Tal como aspirações irrealizáveis, ai!


Não me tortura mais a Dor. Sou feliz. Creio
Em Deus, numa Outra-vida, além do Ar.
Vendi meus livros, meu Filósofo queimei-o.
Agora, trago uma medalha sobre o seio
Com a qual falo, às noites, ao deitar.


(E a chuva cai...)Meu Deus!Que insuportável Mundo!
Viv’alma! (O vento geme...) O que farão os mais?
Senhor! a Vida não é um rápido segundo;
Que longas horas estas horas! Que profundo
Spleen mortal o destas noites imortais!]


Sem comentários: