debinas cunhas

Tiempo houbo an que ls diuses metien cunhas para poder quedar nas cuontas que fálan de l ampeço de l mundo, anque fura pequeinho l papel que le reserbara l cuntador. Porqui se bei adonde stá l berdadeiro poder criador: nó ne ls diuses que son cuntados, mas ne ls cuntadores que todo crían cun sue cuonta. Buscar un sentido, ben siempre apuis, i ye eiqui que entra l nuosso papel, parte de l sentido de las cousas. Al modo que l'antropie mos bai lhebando an sue serena mundiada, mais necidade sentimos de mos cuntarmos nuossa cuonta, ancapazes de aceitar que dua fin mos achegamos: teniemos que cuntinar an diuses eimortales. Bendo bien, ls diuses ampeçórun assi: nós cun pena de nós mesmos, grimados cula muorte.