sexta-feira, 14 de março de 2008

Assomadeiro 19



Tira te desta bida, nun la arrastres cuntigo, nun te arrastres cun eilha, nun te arrastres neila. La lhadeira atira se acontra l Douro i zminui l anglo de la bista até s'aguçar an frisgo, i l'outra bida, amentada cumo buona, nun se deixa anfrisgar: ye qualquiera bida outra, todas las bidas menos esta. Esto ye un sgárrio, nun te angrudes nel, tira te desta bida: por adondequiera que la mires yá l'alma se le fui, quedórun solo calhos, uolhos, çamarro molido, miedos, sachos, munha que t'ambrulha i afoga ls dies. L cabeço al loinje relhumbra la calabeira dun matorral de nada: solo al loinge se bei esse nada, mas stá eiqui an pie i circa mos, i derrite mos, i chube mos até al miolho i todo apuis se çfaç an nada, até nós - nun bés que naide mos bei? Se naide mos bei ye porque nun eisistimos: bai te i acha un modo d'eisistires. Un die, tamien you me hei de ir, ye tan grande l mundo! Bien m'assomo mas nun beio adonde nin cumo nin cun quien: mira la sede cumo mos creciu, i l riu tan loinge. Apuis calhou-se, que solo silenço puode serbir de música a bidas cumo paisaiges inda por ambentar.

Sem comentários: