sexta-feira, 1 de junho de 2007

Lhéngua puls tous squecida

Scape-se deiqui l oudioso
profano bulgo! You canto
a brandas Musas, a uns spritos dados
puls cielos al nuobo canto
haróico, i generoso,
nunca oubido de ls antrepassados.

Neste séian cantados
altos reis, altos feitos;
aquestume-se este aire nuosso a lhira nuoba.
Acendei buossos peitos,
angeinhos bien criados,
cu l fuogo que l mundo outra beç renuoba.

Cad’un faga alta pruoba
de sou sprito an tantas
pertuesas cunquistas, i bitórias,
de que cuntento te spantas,
ouceano, i dás por nuoba
de l mundo al mesmo mundo altas stórias.

Renuoba mil mimórias,
lhéngua puls tous squecida,
ou por falta d’amor ou falta d’arte;
seias para siempre lida
nas pertuesas glórias,
q’an ti a Apolo honra daran, i a Marte.

A mi pequeinha parte
cabe inda de l alto lhume
armano al canto: l brando Amor solo sigo,
lhebado pula questume.
Mas inda an algue parte
- Á, Ferreira – deziran -, de la lhéngua amigo!


[An pertués:
Fuja daqui o odioso
profano vulgo! Eu canto
a brandas Musas, a uns espritos dados
dos céus ao novo canto
heróico, e generoso,
nunca ouvido dos nossos bons passados.

Neste sejam cantados
altos reis, altos feitos;
costume-se este ar nosso à lira nova.
Acendei vossos peitos,
ingenhos bem criados,
do fogo qu’o mundo outra vez renova.

Cad’um faça alta prova
de seu esprito em tantas
portuguesas conquistas, e vitórias,
de que ledo t’espantas,
oceano, e dás por nova
do mundo ao mesmo mundo altas histórias.

Renova mil memórias,
língua aos teus esquecida,
ou por falta d’amor ou falta d’arte;
sê para sempre lida
nas portuguesas glórias,
qu’em ti a Apolo honra darão, e a Marte.

A mim pequena parte
cabe inda do alto lume
igual ao canto: o brando Amor só sigo,
levado do costume.
Mas inda em algua parte- Ah, Ferreira – dirão -, da língua amigo!]


Nota - Este poema de António Ferreira ye eiqui publicado porque aporbeita l ampeço de la oda de Hourácio que onte saliu neste blog i pul modo cumo fala de la lhéngua.

2 comentários:

Unknown disse...

Se quedo trés dies sin benir a ber passo ua hora a ler.
Mas quedo bien cun ciertos testos.
Outros nin tanto, mas ye cumo dizes ye para ti que scribes.
Mas,cumo dízen en Sendim:
" Que la mano nunca te duola ".

Un abraço

Zé Chico

Ana disse...

"Par les Muses seulement
L'homme est exempt de la Parque;
Et ce qui porte leur marque
Demeure éternellement."

Malherbe (François de), 1555- 1628, Poésie XXI, in Œuvres complètes.


"Et si d' une muse féconde
Les vers aimables et polis
Sauvent une âme en l'autre monde,
Il ira droit en paradis."

Voltaire, 1694-1778, L'abbé de Chaulieu, Épitre à Monsieur le Duc de Sully.


"Ah ! quelqu'un parlera. La muse, c'est l'histoire.
Quelqu'un élèvera la voix dans la nuit noire.
Riez, bourreaux bouffons !
Et l'on verra la parole qui tue
Sortir des cieux profonds !"

Hugo (Victor), Les Châtiments (1853), Livre III.